Durup dururken gülen, yalnız kalınca da ağlayan, evdeyken sinirliyken okulda nedense çok güldüğümü söylüyorlar. Şu an yalnız kalmak istiyorum ama yalnız yemek yemek zorluyor bir de utangaç bir kız olduğum için kafamda çok diyaloglar kurarım ama bunları gerçekleştirmem.
"Obsesif kompulsif bozukluğu" olunca daha bir bunalmaya başladım, yoruldum. İnsanlardan çok hayvanları sevdim hep... Masumlar onlar konuşamasalar bile cana yakınlar. Fakat ben geçmişte yaşadığım kötü birçok olay y ü zünden hayvan bakmıyorum, beslemiyorum evde. Neyse
Artık gerçeği göremiyorum, biri bana seslendiği de yanlış duyduğumu varsayıyorum defalarca. Bazen de geri dönüşü olmayan hatalar yaptığım aklıma geliyor ama nasıl telafi edebilirim ki? Son zamanlarda kendime bela okumaya başlamıştım iyi değilim işte!
-keşke ölebilmeyi başarabilsem-