Ölmek isteyen hayattan yorulan biriydim tam her şey bitti dediğim anda arkadaş ortamında tanıştık iki yabancı aynı masada birbirlerinin kaderi olacağını bilmeden oturuyorduk yedi günde sevgili olduk öyle delice tutulmuştuk birbirimize sonra gurbete işe gidicem dedi maden işçisi olduğunu söylememişti daha önce başka iş yapıyormuş ona denk gelmişim maden ocağına gitti beklemenin ne kadar zor olduğunu o zaman öğrendim ilk aşkım olmaya bilir ama ilk özlediğim ilk can acımdı. onun madenden çıkınca çıktım diye mesaj atana kadar beklemek beklerken ölmek bi gün gücüm bitti ve kendi canıma kıydım yurtta kalıyordum iki arkadaşım yerde baygın bulmuşlar beni on dakika geç kalsalar belkide hayatta olmuyacaktım üç gün yoğun bakımda yattım ailem okulu bırakmamı istediler eve döndüğümde telefonumuda aldılar sevdiğimle can bildiğimden ayırdılar yada ayırdığını sandılar bir yıl çabanın ardından sözlendik sözlüyüz şimdi yarın ne olur bilmiyorum ama can bildiğimi çok seviyorum şimdi anladım beklemek özlemek zor kavuşmak zor ama her zorluğun bir güzelliği her güzelliğin bir bedeli varmış....