Kalbimiñ hiç tanimadigi duygulari daha yeni yeni hissetmeye başladigi dönemlerdi,çevremde bir sürü erkek ve kiz arkadaşlarim vardi,ama bir gariplik vardi,mutlu degildim sanki aradigim başga birşeydi,her akşam eve gelir odama çekilir aglardim,noluyordu bana
anlamiyordum,bir gün yine arkadaşlarla beraberdim derken nasil bi beraberlik,onlar bir araya toplanir gülüp eglenirlerken bense bir kenara çekilip içimdeki firtinalari dinliyordum her zaman ki gibi,artyk arkadaşlarimda alişmişdi bu durumuma,yanima gelip oturdugunu hiç farketmemişim,taki sanki çok derinlerden gelen bi SELAM sesini duyana kadar,selam dedim bende,neden yalñiz oturuyorsuñ dedi,bilmiyorum dedim,kimse seni anlamiyor,hatta kendiñ bile kendiñi anlamiyorsun degilmi dedi,evet dedim,bende bu yüzden yaniña geldim zaten dedi,bende ayni durumdayim,seni arkadaşlarindan ayri derin düşücelere dalmiş görünce işte benim gibi biri gaha dedim
ve ilk defa onuñ yüzüne baktim,o anda kalbim durdu sanki,
Arkadaşlar bu hikayeniñ devami var ben bu hikayeyi kisa yapmak istedim