Bir gün Allah 2 tane bebek bulmuş. Bu bebeklerin üstünde ne isimleri, ne de ailelerinin isimleri yazıyormuş. Bebeklerin biri beyaz tenli, biri ise kırmızımsı siyah. Beyaz tenli bebeğin gözleri mavi, saçları sarıymış. Siyah tenli bebeğin saçları siyah, gözleri kırmızıymış. Beyaz tenli bebek kız mış. Siyah tenli bebek ise erkekmiş. Allah bebeklerin ailesini bulamadığı için kendisi bakmaya karar vermiş. Allah evine varınca bebeklere isim vermeye başlamış. Ama Allah bebeklere hiç kimsede olmayan ismi vermek istemiş. Allah kıza Melek adını vermiş. Allah için Melek ismi zarifliğe, sakinliği, güzelliği, bulutları, çiçekleri evrende ne kadar güzel şey varsa onları hatırlatıyormuş. Erkek bebeğe Şeytan ismini vermiş. Şeytan ismi ona güç, hırs, ateş, deprem gibi şeyleri hatırlatmış. Bebekler 9 yaşlarına gelmişler. Şeytanın kafasından boynuzlar, arkasından ise kırmızı kanat ve kuyruk çıkmaya başlamış. Meleğin kafasından parlayan halka, arkasından pamuk gibi yumuşacık kanat çıkmış. Allah buna çok şaşırmış. Şeytan Meleğe zorbalık yapmayı çok severmiş. Her seferinde Şeytan Meleğe zorbalık yaptığında Melek ona iyi davranmasını istermiş ama Şeytan onu dinlememiş. İkiside 20 yaşına geldiğinde Allah onlara birer tane kocaman bahçe vermeyi düşünmüş. İlk bahçesi çiçeklerle dolu çok güzel bir yermiş. İkinci bahçesi ise ateşlerle ve harabelerle doluymuş. Allah onlara bahçe seçmelerini istemiş. Melek çiçekli bahçeyi seçmiş. Şeytan ateşli bahçeyi seçmiş. Allah bahçeleri verdikten sonra aklına bir fikir gelmiş. Allah bir canlı göndermiş dünyaya. Onun ismi ise İnsanmış. Böylece Allah Melek ve Şeytanı insanların omuzlarına göndermiş. İnsan günah işlerse onlar yazacakmış. Allah artık her insan öldüğünde Meleğin yada Şeytanın bahçesine göndermiş. Böylece artık bir hayat olmuş. Melek ve Şeytan dengeyi sağlamışlar.